Kultt Of The Silent

Γλαφυρός, με τη μύτη του χωμένη σε ποικίλα μουσικά project, ο Δημήτρης Παπαδάτος “Ku” είναι μία απο τις πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις της εγχώριας εναλλακτικής μουσικής σκηνής.
Μαζί με τους La situation Conga, Black and Decker featuring Voltnoi και Mr. Comfort θα εμφανιστεί σήμερα το βράδυ ως Kultt Of The Silent live στο μπαρ «Κωνσταντινουπόλεως 44».

Διαβάστε τι μας είπε ο ίδιος:

Ποιος είναι ο πιο όμορφος στίχος που άκουσες ποτέ;

Είμαστε συναρτήσεις φλύαρων απόπατων, αρμονικών χρωμάτων, ανάπηρων λοστών, όταν λιώνει το σπίρτο απάνω στο χέρι μας και μόνο μέσα μας φωνάζουμε ωχ, όταν διοργανώνουμε ειδικά πάρτι, με τα λάθος φιλιά, στο παιχνίδι της απάτης και την ώρα που χύνεται ο καφές, δίνουμε ο ένας στον άλλο συμβουλές που έχουν μέσα τους τη λάθος αγάπη!


Τι σε έχει εμπνεύσει περισσότερο στη μουσική σου;

Η μουσική μου στην ουσία είναι ένας ιδιοσυγκρασιακός αυτοσχεδιασμός. Ακόμα και στο στούντιο τα κομμάτια γράφονται τη στιγμή που αρχίζουν να ηχογραφούνται. Η έμπνευση τις περισσότερες φορές ειναι σχεδόν υποσυνείδητη. Κατά τ’ άλλα με απασχολεί κυρίως η ζωή, η αγάπη, ο θάνατος σε όλες του τις εκφράσεις. Πιστεύω ότι η μουσική είναι στη βαθύτερή της φύση πολιτική. Αυτή ακριβώς η φύση της είναι που μου επιτρέπει να χειρίζομαι, κάποιες φορές με επιτυχία, κάποιες όχι, το χώρο και τον χρόνο ή και την διάθεση του κοινού σαν υλικά με την ίδια δημιουργική αξία που δίνω σε μία κιθάρα ή ένα processor. Στην ουσία η έμπνευση γεννιέται και υπάρχει αυτόνομα τη στιγμή που συμβαίνει ότι συμβαίνει, είτε ηχογραφόντας, είτε στη σκηνή.


Ποιές είναι οι επιρροές σου, οι σύγχρονες αλλά και αυτές που φτάνουν μέχρι την παιδική-εφηβική σου ηλικία;

Η μόνη μου ουσιαστική επιρροή είναι οι JOY DIVISION.


Μπορείς να κατονομάσεις ορισμένα στοιχεία που να χαρακτηρίζουν τη δουλειά σου;

Για να το κάνω αυτό θα έπρεπε αυτόνομα να κατονομάσω στοιχεία της προσωπικότητάς μου. Προτιμώ να περιοριστώ σε μια εντελώς αφηρημένη έννοια όπως: άγνωστο πχ. Κάθε φορά είναι διαφορετικά. Σα να κάνεις σεξ με τον ίδιο άνθρωπο προσπαθώντας να εφεύρεις νέες μεθόδους οργασμού. Σίγουρα πάντως είναι διασκεδαστικό. Τουλάχιστον για μένα. Αν παρ’ όλ’ αυτά πρέπει να το κατατάξω σε ένα πλαίσιο πιο συγκεκριμένο, το πιο κοντινό είναι ιδιοσυγκρασιακή αναλογική μετά-ποπ (χαχα).


Πως νιώθεις για την φάση, την «σκηνή» όπως μας αρέσει να την αποκαλούμε, που αναπτύσεται στην Αθήνα αυτόν τον καιρό;

Δεν έχω αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται ουσιαστικά, αυτή η σκηνή που περιγράφεις. Είναι λίγο ανεδαφικό να μιλάμε για κοινό τόπο στις μέρες μας χωρίς να κινδυνεύουμε να γίνουμε αναχρονιστικοί. Η σκηνή ή η φάση, όπως την περιγράφεις, περιορίζεται σε κάποιους που είτε μιλούν την ίδια γλώσσα, είτε ηχογραφούν στα ίδια στούντιο. Είμαι υπέρμαχος της αυτόνομης έκφρασης και δεν πιστεύω στην περιοριστική δυναμική της μόδας. Επίσης με ενοχλεί κατά κάποιο τρόπο η νοσταλγία σαν κριτήριο αξιολόγησης: "Αυτό είναι ωραίο γιατί μοιάζει με αυτό". Φυσικά υπάρχουν καλλιτέχνες που θεωρώ ότι μιλούν μια μουσική διάλεκτο και ακολουθούν μια συμπεριφορά που αισθάνομαι κοντινή μου.


Υπάρχουν κάποιοι τοπικοί καλλιτέχνες που να σου αρέσουν ιδιαίτερα;

Lena Platonos, Lost bodies, Horis Peridereo, Clown, Metro Decay, Anti, Stereo Nova, Trypes, Dimosioypalliliko retire, Moot Point, Yell O Yell, Erevos, Villa 21, Ektos Elegxou, Deus X Machina, Kwstas Koukoutaras, Stayros Logaridis, Kwstas Tournas,
Bokomolech, Drog A Tek, Coti k, Tasos Stamou, Kitephonics, Bear tears, The Boy, Larry gus, ETT OCH MIR, La Situation Conga, Free Piece of Tape, Acte Vide, Sister Overdrive, Stilleto Skag και ξεχνώ πολλούς...


Ποια είναι η πιο πολύτιμη μουσική σου ανάμνηση;

Το « Ένα μυστικό για το τέλος», τελευταίο τραγούδι στη συλλογή ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΝΤΙΘΑΝΑΤΟΥ από το υπέρ-γκρούπ ΠΑΡΑΝΥΧΙΔΕΣ (RESPECT) στο σπίτι του Ηλία ένα κρύο απόγευμα, τα live των SUKU, η Γεωργία να προσπαθεί να μου μάθει τρομπέτα, το πρώτο live των Liars που είδα στη ζωή μου, η πρώτη φορά που άκουσα το «Heat» των Scattered Order στο σπίτι του Θάνου και της Σελίνας μετά από πολλά κρασιά (Θάνο βρήκα κουδούνια!!!). Είναι κι άλλες πολλές, όλες συνδεδεμένες με αγαπημένους μου ανθρώπους.


Πώς και πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι εντονότερα με την μουσική και να δημιουργείς δικά σου κομμάτια;

Ξεκίνησα να γράφω μουσική σε ένα 586 στο στρατό με κάτι δυσοίωνα fruity loops. Κυρίως breaks αλλά χαλαρά. Λίγο ambient noise, τέτοια πράγματα. Πάντα έγραφα μουσική με μπάντες κλπ, αλλά κυρίως προέκυψε ηλεκτρονική η έκφραση λόγω ανάγκης έκφρασης και έλλειψης άλλων μέσων. Έγραφα μανιωδώς με το όνομα BRECCIA. Έχω τόνους μουσικής απο τότε. Ήμουν σε παράκρουση. Μετά γνώρισα την Γεωργία και η διάθεση να γράψουμε μαί ήταν αμοιβαία. Ξεκινήσαμε τους SUKU, γράφαμε συχνά, παίζαμε κάποια live, μετά έφυγε για Νέα Υόρκη. Ακόμα γράφουμε απο απόσταση βέβαια, η δική μου μουσική είναι εντελώς διαφορετική από την μουσική που κάνουμε μαζί. Οι SUKU έτσι κι αλλιώς είναι πολύ προσωπική υπόθεση. Είναι ένα δικό μας παιχνίδι και δεν χωράει κόσμο. Οι Kultt Of The Silent, αν και στη ουσία one-man-band, είναι ανοιχτό σχήμα, και σε συνεργασίες και σε παρεμβολές. Όλη η ιστορία με την μουσική ξεκίνησε εντελώς ξαφνικά για μένα έτσι κι αλλιώς. Δεν έχω καμία μουσική τεχνική γνώση, δεν με ενδιαφέρουν ακαδημαϊκά ζητήματα όσον αφορά τη μουσική, δεν ξέρω γιατί το κάνω απλά ξέρω πως το έχω ανάγκη.


Τι αισθάνεσαι όταν βρίσκεσαι επάνω στη σκηνή;

Άγχος.



MySpace