My Brother The Couch

Ο Δημήτρης, ο Βαγγέλης και ο Νάσος είναι οι My Brother the Couch. Δημιουργήθηκαν το 2006, μετά τη διάλυση των Inert. Παράγουν θόρυβο για να παράγουν μουσική (στα αγγλικά ακούγεται καλύτερο). Μπόλικος πειραματισμός, ψυχεδέλεια και θόρυβος είναι λέξεις που χαρακτηρίζουν αρκετά πειστικά τον ήχο τους. Αποτελούν επίσης τα μέλη των The Bunker Syndrome, Kreeping Death και Monolithik. Την Παρασκευή 20 Ιουνίου παίζουν στη γιορτή της μουσικής στην πλατεία Κουμουνδούρου στο stage του Sonic Playground. Α, και είναι ninja…

Συνέντευξη:

Το όνομά σας εκτός από φόρος τιμής στους Mudhoney δηλώνει και κάτι άλλο για το συγκρότημα σας;
Χμ… στην αρχή δεν έκρυβε τίποτα από πίσω του, απλά μας άρεσε ο τρόπος που ακουγόταν. Αργότερα καταλάβαμε ότι ταίριαζε αρκετά με τη νοοτροπία μας αφού η αλήθεια είναι ότι είμαστε λίγο τεμπέληδες. Πλέον θεωρούμε τους καναπέδες αδερφούς μας. Ναι, αυτό είναι σίγουρο.

Ποιες είναι οι επιρροές σας; Μουσικές και μη.
Μερικές που μας έρχονται τώρα στο μυαλό: η μελωδικότητα σε συνδυασμό με την καταστροφή των ήχων στους Sonic Youth. Η σκοτεινή και καινοτόμος δύναμη των Suicide, Bauhaus και Velvets. Η ωμή δύναμη των Mudhoney και των Guitar Wolf. Η διεστραμμένη πραγματικότητα των Pavement. Τα blues, το punk και το desert rock. Η μεγαλοφυΐα του David Lynch και του Kubrick. Οι γρήγορες ατάκες του Woody Allen. Το σουβλάκι. Τα σκουπίδια και η σκόνη στις γωνίες. Το ψόφιο, το σάπιο και το μουχλιασμένο. Αυτά.

Ποιος άνθρωπος, καλλιτέχνης ή οτιδήποτε άλλο σας εμπνέει περισσότερο;
Ο Mumm-Ra.

Ποια είναι η πιο όμορφη στιγμή που έχετε ζήσει ως my brother the couch;
Δεν θυμόμαστε. Ήμασταν μεθυσμένοι. Αλλά γενικά περνάμε πολύ καλά σε όλες τις πρόβες και τα live.

Ποια ήταν η αφορμή για τη δημιουργία της μπάντας; Τι είχατε στο μυαλό σας όταν ξεκινήσατε;
Η αφορμή ήταν η διάλυση των Inert και η ανάγκη για κάτι καινούριο. Όταν ξεκινήσαμε είχαμε στο μυαλό μας ότι θα αποκτήσουμε χιλιάδες groupies αλλά ο κόσμος είναι άδικος.

Τι σας κάνει να γράφετε/παίζετε μουσική;
Δεν ξέρουμε αν υπάρχει κάτι που μας κάνει να παίζουμε μουσική. Απλά πρέπει, αυτό μας αρέσει.

Τι ακούτε αυτό τον καιρό; Αν θέλετε αναφέρετε κάποιους μουσικούς που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον σας.
Οτιδήποτε πέφτει στα χέρια μας. Από τους καινούριους μας αρέσουν πολύ οι Battles, Holy Fuck, Cold War Kids, Oneida, Animal Collective, Black Mountain, Islands, Duke Spirit, Black Lips και άλλους που τώρα ξεχνάμε. Από τους παλιούς λιώνουμε ακόμα τους Cramps, Sonic Youth, Velvet Underground, Stooges, Fall, Queens of the Stone Age, Bill Laswell, Miles Davies, Gories, Stones, Beatles κλπ κλπ κλπ.

Έχουν αρχίσει και γίνονται πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στην ανεξάρτητη ελληνική σκηνή (κυκλοφορίες δίσκων, περιοδείες ανά την Ελλάδα, live σε σπίτια και σε πάρτυ). Πως νιώθετε για αυτό;
Νιώθουμε πράσινο, τιρμπουσόν και πατάτες γιαχνί.

Ποιες εγχώριες μπάντες ξεχωρίζετε;
Τους Gardenbox. Αν δεν κάνουμε λάθος είναι ημίθεοι.

Συμμετέχετε σε άλλα projects;
Έχουμε τρεις σελίδες στο myspace που ο καθένας μας ανεβάζει κομμάτια που γράφει μόνος του. Βρίσκονται στους top friends μας στο myspace των Couch στις τρεις πρώτες θέσεις γιατί είμαστε κωλόψωνα.

Ποια είναι η πιο πολύτιμη μουσική σας ανάμνηση;
Όλα τα live καλλιτεχνών που θαυμάζουμε και έχουμε παρακολουθήσει όλα αυτά τα χρόνια. Live των Sonic Youth, Fall, Spiritualized, Queens of the Stone Age, Mark Lanegan, Black Lips, Mudhoney, Stooges, Last Drive, and you will know us by The Trail of Dead, Oneida, Deus, το Coachella και τα Rockwave. A, και το πρώτο μας live γιατί είναι και γαμώ τα κλισέ.

Πως θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας;
Σκοτεινό, θορυβώδη και με πινελιές ψυχεδέλειας.

Ποιος είναι ο πιο όμορφος στίχος ή το πιο όμορφο τραγούδι που έχετε ακούσει;
Ένα από τα καλύτερα στιχουργικά και μουσικά είναι το Phychic Hearts από τον ομώνυμο δίσκο του Thurston Moore.

Ποια είναι τα όνειρα-σχέδιά σας για το μέλλον;
Θέλουμε να κάνουμε όσα περισσότερα live μπορούμε. Ίσως κάποια στιγμή να ηχογραφήσουμε ένα demo/cd, να κάνουμε μια παγκόσμια περιοδεία με βανάκι δανεικό και να πραγματοποιήσουμε μια μαζική αυτοκτονία επί σκηνής. Α, και να αποκτήσουμε χιλιάδες groupies.

Τι θα δει/ακούσει κάποιος αν σας δει live στη γιορτή της μουσικής;
Θα ακούσει ένα σετ που δεν έχει ξαναδουλευτεί σε πρόβες και συμβαίνει απλά εκείνη τη στιγμή. Γενικά σχεδόν ποτέ δεν παίζουμε τα τραγούδια μας για δεύτερη φορά. Υπάρχει περίπτωση να κάνουμε και μια δυο διασκευές τις οποίες ο μάνατζερ δεν μας αφήνει να αποκαλύψουμε.

Μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα όλα τα κομμάτια τους στη σελίδα τους στο MySpace.