Η συλλογή City Campers συμπληρώνει ένα ιδιαίτερα παραγωγικό και επιτυχημένο εξάμηνο κυκλοφορίας και το γιορτάζει με ένα mini φεστιβάλ, το τελευταίο διήμερο του Μαΐου. Το line up του διημέρου επιμελήθηκαν oι Flying Lilis Brothers, οι οποίοι θα κλείσουν το διήμερο το Σάββατο το βράδυ, με ένα ακόμη ιδιαίτερο και χορευτικό dj set στο Bar Kinky.
Παρασκευή 30 Μαΐου lineup: Masters Of Disguise + The First Aid
J.KRISTE from Masters Of Disguise (London / U.K.) O Λευτέρης Μουμτζής (γνωστός και ώς J. Kriste) τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος των Λονδρέζων Μasters Of Disguise, είναι κάτι σαν τον ακρογωνιαίο λίθο της συλλογής 'City Campers' δεδομένου ότι το κομμάτι του 'Τhis Opening' όχι μόνο ανοίγει την συλλογή αλλά έδωσε στους επιμελητές του cd την ιδέα για την δημιουργία του εν λόγω concept. Με αφορμή την επίσκεψη του στην Αθήνα για τις ηχογραφήσεις του solo debut album του αλλά και την εμφάνιση του στο πλευρό των Zita Swoon, οι νεοψυχεδελικές folk pop μελωδίες του συνθέτουν μια ιδιαίτερη περίπτωση ακουστικού σετ από αυτά που δεν απολαμβάνουμε συχνά στην χώρα μας.
First Aid (Αθήνα) Οι First Aid είναι γνωστό ότι δεν κάνουν συχνά live εμφανίσεις και για αυτό κάθε φόρα που το αποφασίζουν το Αθηναϊκό κοινό τους τιμά ιδιαιτέρως. Έχοντας πάντα στο πλευρό τους την κρυστάλλινη φωνή της Φλώρας Ιωαννίδη (πρώην Make Believe) και επιχειρώντας για πρώτη φορά full band set με τυμπάνα/ μπάσσο / κιθάρες, το live set up τους αν μη τι άλλο, υπόσχεται μια πολύ πιο εκρηκτική version των post electronica ηχοτοπίων που καθιέρωσαν το group στο playlist των ραδιοφώνων.
Σάββατο 31 Μαΐου lineup: Thelma Blankenship + Ekos Quartet
Τhelma Blankenship (Θεσσαλονίκη) Oι Τhelma Blankenship είναι ίσως το μοναδικό όνομα της συλλογής που παρά το γεγονός ότι έχει συζητηθεί τόσο, έχουν εμφανιστεί μόνο μια φορά ζωντανά τόσο στις σκηνές της πρωτεύουσας όσο και της συμπρωτεύουσας απο όπου το δίδυμο κατάγεται. Η παρθενική τους live εμφάνιση στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε σε πανηγυρική σχεδόν ατμόσφαιρα από τους fans του group στη σκηνή του Soul, στο πλευρό των Flying Lilis και κατά τη διάρκεια της εμφάνισης η εκτέλεση του άκρως ραδιοφωνικού hit τους 'Dirty Feet' κέρδισε όλους όσους έχουν σα μουσικό σημείο αναφοράς τα ηλεκτρικά 80's και τους New Order της πρώτης περιόδου. Να σημειωθεί ότι επί σκηνής θυμίζουν κάτι από Κ.β. και Μ.δ. εποχής Στέρεο Νόβα.
Ekos Quartet (Αθήνα) Οι Αθηναίοι Εkos Quartet θεωρούνται πλέον ένα από τα πιο ισχυρά live acts της πόλης. Το 4-track ep τους, που ανοίγει το δεύτερο cd της συλλογής 'City Campers', κέρδισε δίκαια μια θέση στα playlists μεγάλων ραδιοφωνικών σταθμών της χώρας, ενώ στο επερχόμενο live τους αναμένεται να παρουσιάσουν και κομμάτια από το debut album που ηχογραφούν αυτό το διάστημα για λογαριασμό της Sound Of Everything.
Ολοκαίνουρια προσθήκη στον εκτενή (=ατελείωτο) κατάλογο εναλλακτικών και εναλλακτισμένων λονδρέζικων σχημάτων, με ιδιόμορφη προφορά, μπόλικο ρομάντζο και καθαρά επηρεασμένοι από τον ήχο των Pastels και των Camera Obscura, οι Spaghetti Anywhere παίζουν ψυχεδελική φόλκποπ εμπλουτισμένη με στοιχεία από blues και surf (έτσι λίγο στο ύφος των MGMT) και με σαφείς αναφορές στους Phoenix - παίζει το γεγονός οτι ο Francis έχει καποιο ξεκάθαρο κόλλημα μαζί τους, η οποία ανετότατα θα μπορούσε να αποτελέσει soundtrack σε ανεξάρτητη αμερικανική παραγωγή τύπου The Dangerous Lives of Altar Boys, Saved! ή Virgin Suicides. Ροζ ανεμώνες. Γαλαζωπά σύννεφα. Κόκκινο κρασί. Κι ένα χαμόγελο μέχρι τ’αυτιά. Έεεεεεεετσι.
Όλα τους τα τραγούδια διατίθονται free στο MySpace τους.
Οι Boys And Girls, Be Happy Now είναι τέσσερις φοιτητές, ο Jamie, η Sarah, η Illy κι ο Ryan και τον τελευταίο καιρό υποφέρουν από στομαχόπονους. Την ώρα που όλες οι αντίστοιχες μπάντες ονειρεύονται και προγραμματίζουν τις καλοκαιρινές περιοδείες τους, αυτοί ξεσκίζονται στο διάβασμα μπας και περάσουν κάνα μάθημα. Τα απογεύματα όταν μαζεύονται ο ένας στο σπίτι του άλλου για πειράγματα κι αστεία ανάμεσα σε απορίες σχετικά με τα μαθήματα, μπορεί να σηκωθούν και να πιάσουν και καμιά κιθάρα. Κι όταν γίνεται αυτό, όλα μοιάζουν πιο όμορφα. Γράφουν στίχους για καταστάσεις που ζουν καθημερινά και δοκιμάζουν να τις εξηγήσουν στους άλλους. Προσπαθούν κιόλας να ηχογραφήσουν μόνα τους το δίσκο τους. Στις ετερόκλητες επιρροές τους οι Devendra Banhart, Lightspeed Champion, Love is all, Modern Lovers, Nick Drake και Silver Apples. Το δικό τους ήχο τον περιγράφουν ως την τομή ανάμεσα στο new wave, τη disco house και το garage. Κι επειδή τον τελευταίο καιρό είναι πολύ της μόδας να συμμετέχεις σε 357 συγκροτήματα, έτσι κι αυτούς μπορείτε να τους συναντήσετε στους fortyfives, the good natured και no more than five words.
Οι Love Boat Orchestra (LBO) παίζουν μελοδραματικό mock’n’roll, γιατί αυτό μπορούν να κάνουν καλύτερα. Ξεκίνησαν από το κρατίδιο της Βαρδαλίας και επιβιβάστηκαν σε ένα κρουαζιερόπλοιο, όπου έπιασαν δουλειά ως η μπάντα της ντισκοτέκ του πλοίου (κατάστρωμα 8, πτέρυγα Β). Από τότε έμειναν εκεί, να πλέουν στις σκοτεινές θάλασσες για πάντα και να ψυχαγωγούν τους υπέργηρους επιβάτες. Προσωπικοί φίλοι του Yamatsuka Eye και του Jon Bon Jovi (για τον οποίο και έγραψαν το κομμάτι “Bossa Jova”) εμπνέονται από τις ποικίλες επιδράσεις της τηλεοπτικής υπερέκθεσης των ‘90s, τις τετράγωνες πολιτείες της Αμερικής, το κίνημα του ελβιοτισμού και κυρίως από την ποίηση του N. Apostolides. Αγαπημένη ασχολία τους, να πηγαίνουν όλοι μαζί για ποδοσφαιράκι σε υπόγεια σφαιριστήρια, αν και τελευταία δεν το κάνουν πολύ συχνά, γιατί φοβούνται τους σεισμούς. Επί ελληνικού εδάφους πρωτοεμφανίστηκαν στο υπόγειο Arder της Λώρη Μαργαρίτη στα πλαίσια της οπτικοακουστικής υπερπαραγωγής “Feeling Minnesota, Looking California” (Θεσσαλονίκη, 28/10/2006) και έκτοτε έχουν κάνει guerilla εμφανίσεις σε ψιλικατζίδικο και βιβλιοπωλεία εν ώρα αιχμής καθώς και, για κάποιον ανεξήγητο λογο, σε αρκετά μέρη της Αθήνας. Το line up των LBO συμπληρώνεται από καναπέ, μάσκα ύπνου, πολλά ζευγάρια παπούτσια, tommy guns, επιτόπιο telemarketing και απευθείας σύνδεση με το δορυφορικό τηλεοπτικό σταθμό VTV. Όνειρό τους ήταν να αποκτήσουν δικά τους όργανα ή να μάθουν να παίζουν καλύτερα με αυτά που είχαν δανειστεί. Εν μέρει το πέτυχαν (αν και όλες οι νεαποκτηθείσες κιθαρες του Αλ στην πορεία εκλάπησαν).
Ακολουθεί συνέντευξη!!!!
Γιατί «Love Boat Orchestra»; AL: Γιατί σε 3 λέξεις μεταφέρει την αίσθηση όλων όσων αντιπροσωπεύουμε. DAYNA: Επειδή το Yamaha synthesizer της May έχει κάποιες default ποπ μελωδίες, σαν αυτές που χρησιμοποιούν οι μπάντες στα σουηδικά κρουαζιερόπλοια. MAY: Γιατί δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για μας. PETER: Εκεί που συναντιόμαστε για να παίξουμε είναι σαν να βρίσκεσαι σε πλοίο και επίσης αγαπιόμαστε πολύ.
Ποιές είναι οι σημαντικότερες επιρροές σας; Όχι μόνο οι μουσικές. AL: Ed Wood, John Waters και το ριζοσπαστικό τους D.I.Y σύμπαν (τότε που το D.I.Y πραγματικά σήμαινε κάτι), η εναρκτήρια σεκανς του Down By Law, οι φωτογραφίες του Weegee, παλιές κιθάρες, σκονισμένοι ενισχυτές, 8-track tapes με σκισμένες συσκευασίες. DAYNA: Η τηλεόραση, οι φίλοι μου, οι ιστορίες των φίλων μου, τα κωλόμπαρα, τα μεταμεσονύκτια τελεμάρκετινγκ, οι ESG, το Krush Groove. MAY: Ο Andy Warhol, o Michael Jackson, o Clint Eastwood, οι Residents, οι NOFX, ο Μιχάλης Ρακιντζής, η σαμπάνια και οι εφηβικοί έρωτες. PETER: Εγώ θα ήθελα να πω οτι δεν θυμάμαι στην αρχή τι προσπαθούσαμε να κάνουμε. Σε ένα κομμάτι μας πάντως χρησιμοποιήσαμε ένα θέμα που θυμίζει Terence Trent D’ Arby.
Μπορείτε να μου περιγράψετε το κρατίδιο της Βαρδάλιας; LBO: Είναι ένα μικρό νησί, νότια της Γαλλιας οπου οι κατοικοι μιλουν μια γαλλική διαλεκτο. Μας λειπει πολύ η Βαρδαλία (και ουχί Βαρδάλια), θα θέλαμε να επιστρέψουμε εκεί, αλλά δε θα φεύγαμε ποτέ, αν δε φεύγαμε όλοι μαζί. Η Βαρδαλία έχει ως βασικό γεωργικό προϊόν τα κεράσια και φημίζεται για το λικέρ κερασιού, το οποίο απολαμβάνουν κατά κόρον οι κάτοικοί της. Μάλιστα, το εξάγει σε μικρές ποσότητες σε χώρες της Ασίας. Έχει φιδωτούς δρόμους και καταπράσινες πλαγιές. Ειναι η χώρα του ήλιου, η χώρα του ύπνου...Ο χρόνος έχει σταματήσει λίγο μετα τα 50’s όμως έχουμε γρήγορο internet.
Ποια είναι η πιο πολύτιμη ανάμνηση σας απο το συγκρότημα; AL: Σε μία πρόβα, παρακολουθούσαμε ένα βίντεο που έφτιαξε η Dayna, και γέλασα τόσο πολυ που μου κόπηκε η ανάσα. Και μην μου αναφέρει κανείς την λέξη «πιράνχας» γιατί η κατάληξη μπορεί να μην είναι καλή. DAYNA: 'Οταν ανακαλύψαμε πως έχουμε μια Κορεάτισσα φαν, που μας ανακάλυψε μέσω myspace και μας έβαλε στους top friends της. MAY: Το κομμάτι «οι αγαπούληδες» ήταν απο τα πρώτα των LBO. Τότε ηχογραφούσαμε τις πρόβες μας σε ενα μισοχαλασμένο minidisk στο οποίο όταν πατούσες το play διέγραφε μόνο του τα δισκάκια. Έτσι χάθηκε και δεν μπορέσαμε να το θυμηθούμε ποτέ. Αυτή είναι η πολυτιμότερη ανάμνηση μου και μια μέρα θα επανέλθει με ύπνωση. PETER: Ανάμνηση; Γιατι; Δεν υπάρχει πια το συγκρότημα;
Ποιά στοιχεία ή άνθρωποι έχουν διαμορφώσει την αισθητική σας; Έχετε κάποια style-icons; AL: O Charles Eames, τα vintage electronics και audio equipment , κυρίως από τα 60s και 70s. Style-icons? Δε θα το’λεγα... DAYNA: Η Peg Bundy, o Νίκος Χορταρέας, ο Ανδρεάς Ευαγγελόπουλος, η Leoncie, ο κύριος Πόλυς (επιρροές και style icons ταυτόχρονα). MAY: Ο μπαμπάς μου. PETER: Όταν πηγαίνω στις πρόβες περνάω πρώτα από το Starbucks και χαζεύω τα Emo. Θα ήθελα να τα μιμηθώ στο στυλ αλλά λιγο ντρέπομαι.
Τι σας εμπνέει; AL: Για ποιό πράγμα; DAYNA: Οι εργάτες έργων οδοποιίας, τα τηλεοπτικά show country μουσικής, οι διαδικτυακοί και οι αναλογικοί nerds, το πλύσιμο των πιάτων, οι ελληνικές τσόντες του '70 και '80, τα πουλόβερ της Leslie Hall, τα ταξίδια στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, η διαδρομή Thun-Interlaken, οι κοκέτες γηραιές κυρίες. MAY: Οι lbo, τα κινούμενα σχέδια, οι ινδιάνοι που παίζουν στο repeat προηχογραφημένες φλογέρες σε κεντρικά σημεία της πολης. Alexandros oxi indianoi! May Roosevelt 2:58 ΠΜ ela re... Alexandros 2:58 ΠΜ tous misw! May Roosevelt 2:58 ΠΜ afou me exoun ebneusei!!! 2:58 ΠΜ kai ego tous miso 2:58 ΠΜ alla merikes fores 2:58 ΠΜ to misos se ebneei Alexandros 2:58 ΠΜ xexexe PETER: Mας αρέσουν τα χαριτωμένα πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο. Ό, τι είναι έτσι γλυκό και ζεστό και όμορφο.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που θα μπορούσατε να πείτε ότι χαρακτηρίζουν αυτό που κάνετε; AL: W.Y.S.I.W.Y.G MAY: A.S.A.T. DAYNA: Αγάπη, γέλιο, καλώδια, νυχτερινά τραίνα, κεκ σοκολάτα. PETER: Η χαρά.
Τι μουσικές ακούτε αυτόν τον καιρό; Κάνατε πρόσφατα κάποια ωραία ανακάλυψη; AL: Ακούω σταθερά τους ίδιους 15-20 δίσκους, με διακριτικές προσθήκες, ενίοτε. Τώρα έχουν προστεθεί το Painted Desert (Ikue Mori_Robert Quine_Marc Ribot), το Curtains (John Frusciante), Jackson C. Frank και Big Blood. DAYNA: Ike Turner, Etta James, Wire, Weird War, Walkmen, White. MAY: Οι Bendaly family. PETER: Antonio Vivaldi
Έχετε στο νου κάποιους μουσικούς οι οποίοι πιστεύετε πως έκαναν σπουδαίο έργο αλλά δεν είχαν την τύχη να δεχτούν την αναγνώριση που τους αξίζει; AL: Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. It’s tough shit... DAYNA: Όχι...Για να ξέρω αυτούς που ξέρω, μάλλον σημαίνει ότι έχουν ήδη τύχει κάποιας αναγνώρισης. MAY: Όχι. PETER: Antonio Soler
Ποιός είναι ο πιο όμορφος στίχος που ακούσατε ποτέ; AL: « I gave you a nightmare, but you didn’t chase it i’d give you a dream but you’d only wake from it now i’ll never go to sleep again.» κι επίσης " Show a little faith there's magic in the night You ain't a beauty but hey you're alright Oh and that's alright with me"...δε μπορούσα να διαλέξω ανάμεσα στα δύο.. DAYNA: Σε γνωρίζω από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή MAY: ...And as my pain turns in to flames no one blames my heart PETER: Βρέχει στην φτωχογειτονιά Βρέχει και στην καρδιά μου
Τι είναι για σας ευτυχία; AL: To διάστημα μεταξύ δύο θλιμμένων στιγμών. DAYNA: Να βγαίνεις date με τον Blixa Bargeld και να σ'αφήνει να φορέσεις το σακάκι του (αυτό με την πράσινη φόδρα) και μετά να αρχίσεις να τρέχεις και να μην καταφέρει να σε πιάσει ποτέ και να μπεις σε ένα αυτοκίνητο, που τελικά όμως είναι η Batmobile, και μετά να μπορείς να γίνεσαι αόρατος και να τηλεμεταφέρεσαι και να κάνεις κατασκοπείες. MAY: Na ακούω to «in Macdonalds» του Burial και να μιλάω ξεχωριστά με τον Al, την Dayna και τον Peter sto skype στις 05.26 το πρωί. PETER: Πιστεύω πως ακόμα και στις σκοτεινότερες μου στιγμές είμαι ευτυχισμένος. Γιατί στην ζωή μου υπάρχει μόνιμα η πιθανότητα της ευτυχίας. Αυτή η πιθανότητα, είναι η ίδια η ευτυχία.
Ποιές είναι οι εμμονές σας, μουσικές και μη; AL: One man’s trash is another man’s treasure and vice versa. Με άλλα λόγια, οι παλιατζούρες. Μουσικές και μη. DAYNA: Τα μουστάκια, τα μυτερά παπούτσια, οι Mustang με λεοπάρ καθίσματα, ο Vincent Gallo. MAY: Έχω αρχίσει να ξεπερνάω τους δεινόσαυρους και τώρα τελευταία έχω εμμονή με τα αεροβόλα. PETER: Το Los Angeles, οι καναπέδες, τα Emo. Στην μουσική νομίζω πως μοναδική μου εμμονή είναι το Μπαρόκ.
Από τους εγχώριους καλλιτέχνες ποιοι σας έχουν τραβήξει ιδιαίτερα την προσοχή; AL: O μακαρίτης ο Άκης Πάνου και ο Κώστας Καφάσης. DAYNA: H Αλεξάνδρα Λαγούδη. MAY: Κανένας καλλιτέχνης. PETER: Οι Mary and the Boy.
Στην Αθήνα τι αγαπάτε ποιο πολύ; AL: Την Διονυσίου Αρεοπαγίτου. DAYNA: Το Γιάννη Παλαβό και μερικούς ακόμη, το μαγαζί με τα ντόνατς στην Πανόρμου, το Revenge of Rock, την οδό Chevalier. MAY: Τους φίλους μου και τον Yuri. PETER: Τον Παρθενώνα και τη βιβλιοθήκη του Φωτογραφικού Κύκλου.
Οι Times New Viking δεν είναι απλά φασαριόζικοι. Για την ακρίβεια, o ήχος τους -φανταστείτε κάτι σαν τους Black Lips με την frontwoman των Be your own pet!- είναι τόσο επιτηδευμένα "άσχημος" που κατά την διάρκεια του 1ου τραγουδιού τους στο MySpace profile τους σου δίνεται η εντύπωση πως οι τυποι απλά θέλουν να σε κάνουν να καλύψεις τα αυτιά σου ενώ συγχρόνως πατάς το κουμπί "home"! Παρ'ολα αυτά, κατάφεραν να προσελκύσουν την προσοχή των περισσοτέρων στο φετινό SXSW, και στέκονται αξιοπρεπώς ανάμεσα στην προαναφερθήσα "επιμελώς ατιμέλητη" παραγωγή (π.χ. Thermals) αλλά και τον γνωστό αμερικάνικο indie ήχο (κατι σαν The Jesus and Mary chain με μια γευση απο Pavement). Aκόμη, ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το κομμάτι "Imagine Dead John Lennon " στο οποίο η μπάντα από το Columbus του Ohio χρησιμοποιεί για μια ακόμη φορά την θορυβώδη παραγωγή σε συνδυασμό όμως με τον γνώριμο και απόλυτα cool κιθαριστικό ρυθμό των Fire Engines, φτιάχνωντας κατι που ισως και να είναι από τα καλύτερα πράγματα που θα ακουστούν αυτή την χρονιά.
Το να χαρακτήριζαν έναν νεαρό τραγουδοποιό - πριν περίπου μια πενταετία - σαν κάποιον που μοιάζει με τον Conor Oberst φαντάζομαι πως ήταν μεγάλο κοπλιμάν. Τώρα που οι μόντες έχουν αλλάξει αν πάρει το αυτί σου κάτι τέτοιο μάλλον το ξανασκέφτεσαι. Για ποιον Conor μιλάμε δηλαδή; Πριν ή μετά το spiritual camp; Άρα τι είναι ο Sea Wolf; Είναι ο Alex Church. Και τι θα μπορούσε να είναι; Ένας καλιφορνέζος που δεν επιδεικνύει περήφανα την καταγωγή με την παραμικρή ευκαιρία, ένας τίμιος μουσικός που διαλέγει συνοδοιπόρους όντας λιγότερο εναλλακτικός από τον Joseph Arthur και λιγότερο πικραμένος από τον Oberst με κάποιες ας πούμε "ενδιάμεσες" μελωδίες. Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει το EP Get to the river before it runs too low ενώ το περασμένο φθινόπωρο κυκλοφόρησε το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του με τίτλο Leaves in the water όπου μέχρι και τις 20 Ιουνίου θα το παρουσιάζει σχεδόν ασταμάτητα στην μεγάλη παναμερικανική του περιοδεία. Γιατί άραγε να έβαλε τα δυνατά του στο ωραιότατο You' re a wolf ?
Για ακόμα μία φορά το κορίτσι κλείνει το μάτι στο αγόρι και μαζί προχωρούν στο διάδρομο που είναι στρωμένος με ροζ τριαντάφυλλα, μεγάλες δόσεις ανόθευτης ποπ και synths σε επαρκείς δόσεις. Από το Salford, ο Jules De Martino (ντραμς, φωνητικά) και η Katie White (φωνητικά, κιθάρα) έχουν δύο χρόνια που βάζουν τη στυλιζαρισμένη τους υπογραφή ως The Ting Tings αλλά τώρα τελευταία είναι που η τύχη τους χαμογελάει καθαρά. Το single “That’s not my Name” παρότι hardcore trash είναι πέρα για πέρα εθιστικό και τους καθιερώνει στα ραδιόφωνα, ενώ οι περιοδείες με τους Reverend and the Makers οδηγούν στο πολυπόθητο συμβόλαιο με την Columbia Records. Σύμφωνα με τους Άγγλους αυτή τη στιγμή είναι το τρίτο πιο υποσχόμενο νέο όνομα για το 2008. Ακούστε και κρίνετε μόνοι σας!
Ο πρώτος δίσκος των The Ting Tings «We Started Nothing» κυκλοφορεί στις 19 Μαΐου.
Μια από τις πιο πρωτοποριακές και ενθουσιώδεις μπάντες στη Γλασκόβη αυτή τη στιγμή, οι σκωτσέζοι Errors απολαμβάνουν πλέον την υποστήριξη σημαντικών ραδιοφωνικών παραγωγών στη Βρετανία, αλλά και το … μάλλον αμφιλεγόμενο προνόμιο να δέχονται κριτικές μέχρι και από την γνωστή εφημερίδα, The Sun! Μουσικά, συνδυάζουν ηλεκτρονική μουσική με post-rock στοιχεία για να φτιάξουν κάτι με ύφος αξιοπερίεργο και ξεχωριστό, κάτι που τους οδήγησε έως και σε εκπομπή του MTV την εβδομάδα της κυκλοφορίας του πρώτου τους single. Στο ενεργητικό τους έχουν support σε συγκροτήματα όπως οι Mogwai, αλλά και οι Death From Above 1979, και με την κυκλοφορία του ΕΡ τους κατάφεραν να όχι μόνο να εδραιωθούν ως ένα υπολογίσιμο όνομα στη σκηνή της πόλης τους.
Ξεκίνησε σαν σόλο project κλασσικής βρετανικής νεοφόλκ από τον Tom Henley – των πρωτοστατών της Thamesbeat Rival Joustas – που στην πορεία εμπλουτίστηκε με τις πολυποίκιλες μελωδίες, ιδέες και φωνές των Kaleidascopes (Sakiko, Morgan, George, Richard και Daniel). Ενδιαφέρουσες επιρροές όπως οι Robbie Basho, William Burroughs, Kelis, George Jephson, Lawrence Ferlinghetti, Yann Tiersen και Hilary Duff έχουν σχηματίσει κάτι πολύ όμορφο: ρομαντικούς και ατελείς ήχους για όσους δεν τρελαίνονται αυτόν τον καιρό για electro-punk ή post-punk. Απλά ακούστε το “Bleeding Love”.
Silent Hand Claps (acoustic)
Στο MySpace του μπορείτε να βρείτε 3 free downloads. | Flickr
Σχηματίστηκαν το 2005 απο τους Λ. Βολάνη, Κ. Ρόβλια και Β. Ντοκάκη κι η αρχικά ηλεκτρονική μορφή του project εξελίχθηκε με την προσθήκη των Δ. Κούρτη και Κ. Μπελλόνια, γεννώντας ένα σύνολο που κινείται μεταξύ της pop-electronica και καθαρά ακουστικών συνθέσεων, δίνοντας έμφαση στην μελωδία, το πάντρεμα αναλογικού και ηλεκτρονικού ήχου και την συνεχή εναλλαγή ρόλλων. Μας μίλησαν με αφορμή την πρώτη τους live εμφάνιση στις 10 Μαΐου στο Kinky Kong ως opening act για την συναυλία του Ulrich Schnauss.
Ποιές είναι οι σπουδαιότερες επιρροές σας; Όχι μόνο μουσικές..
Από μουσικές είναι οι Piano Magic, Radiohead, Μάνος Χατζιδάκις, Portishead, Sigur Ros, Bjork, Slowdive, Boards of Canada , workhouse και άλλοι πολλοί.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που θα μπορούσατε να πείτε ότι χαρακτηρίζουν τον ήχο σας;
Όλο μας το υλικό είναι αρκετά ετερόκλητο, δεν υπάρχει κάποια στάνταρ φόρμα και δομή αν και οι ήχοι που χρησιμοποιούμε σιγά σιγά συγκλίνουν οπότε υπάρχει ένα δέσιμο. Αυτό που σίγουρα μας χαρακτηρίζει είναι οι μελωδίες, η δική μας αισθητική και η προσπάθεια να φέρουμε πιο κοντά το ηλεκτρονικό και αναλογικό στοιχείο.
Ποιές είναι η πιο πολύτιμες μουσικές σας αναμνήσεις-εμπειρίες;
(Λ.Β.) Όταν άκουσα μικρός για πρώτη φορά το Sister των Sonic Youth, μετέπειτα το Souvlaki των Slowdive, τα Kid-A και Amnesiac και όταν κατάλαβα τελικά τι μουσική έχει γράψει ο Μάνος Χατζιδάκις έπαθα ένα δημιουργικό σοκ.
(Β.Ν.) Ένα live του Aphex Twin στην Βαρκελώνη όπου για πρώτη φορά είδα κάποιον να χρησιμοποιεί τα electronics σαν ένα πραγματικό όργανο, έκανε ό,τι ήθελε και κατάφερε να παρασύρει το κόσμο σε κάτι που δεν περιγράφεται. Αλλά ίσως το πιο όμορφο που θυμάμαι ήταν οι Portishead στην Φρεατίδα.
(Κ.Ρ.) Όταν είδα πρώτη φορά τους Mogwai live, και τα live του Ηλία Νταή.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για σας ως μουσικούς και πόσο εύκολο σας είναι να γράψετε τραγούδια; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μέθοδος που ακολουθείτε;
Όλα πάντα αρχίζουν από μια μελωδία, αν την βρεις μετά μπορείς να το πας όπου θέλεις. Και δεν χρειάζεται να είσαι "μουσικός" για να συμβεί αυτό, αρκεί να έχεις την ανάγκη να γράψεις μουσική και η έμπνευση έρχεται από παντού, από καθημερινές αφορμές. Κατά κάποιο τρόπο οι άνθρωποι είτε αποτυπώνουν το περιβάλλον τους, αυτά που βιώνουν και συμβαίνουν δίπλα τους είτε δημιουργούν κάτι εντελώς διαφορετικό που αντανακλά αυτό που θα ήθελαν να νιώθουν και νομίζουμε ότι αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς.
Πως προέκυψε το όνομά σας;
Άρχισε ως ένα λογοπαίγνιο πάνω σε ένα κομμάτι που είχαμε ήδη γράψει, το nuclear mind. Λόγω μιας κατάστασης που μας χαρακτήριζε τότε "όχι-ξεκάθαρης σκέψης" προέκυψε και το no clear mind. Αλλά όπως και να χει αν κοιτάξεις γύρω σου τα πιο πολλά πράγματα που συμβαίνουν δεν είναι ξεκάθαρα, είναι τουλάχιστον ασαφή.
Τι μουσικές ακούτε αυτόν τον καιρό;
Μας αρέσει πολύ ο τελευταίος δίσκος του Devendra Banhart, το stargazing των alpha, the radio dept, και ακούσαμε πολυ το “in raibows”.
Υπάρχουν κάποιοι Έλληνες καλλιτέχνες που σας έχουν τραβήξει την προσοχή;
O όρος "καλλιτέχνης" είναι λίγο περίεργος, σημαίνει πολλά πράγματα από την μια, από την άλλη δεν σημαίνει και τίποτα. Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει είναι αρκετά άτομα που δημιουργούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, από την δική τους σκοπιά, με την μοναδική τους ατμόσφαιρα και τεχνική που τους χαρακτηρίζει. Τέτοιοι είναι οι Gravitysays_i και οι Μisuse που αμφότεροι κυκλοφόρησαν πάρα πολύ ωραίους δίσκους, οι Victory Collapse και Night on Earth που κάνουν φανταστικά live, μας αρέσει πολυ ο Fruto5 γιατι είναι στην κοσμάρα του και άλλοι πολλοί όπως Vello Leaf, Infidelity, Fuzzy Nerds....
Πώς αποφασίσατε ότι ήρθε η στιγμή να κάνετε την πρώτη σας live εμφάνιση;
Από καιρό θέλαμε να παίξουμε live αλλά δεν θέλαμε να το πιέσουμε, είχαμε πολλά πράγματα στο μυαλό μας που όμως απαιτούσαν πολύ δουλεία για να βγούνε, αρκετές φορές μας προτείνανε να παίξουμε αλλά ευγενικά λέγαμε όχι για να μην κάνουμε κάτι πρόχειρο. Μέχρι που ήρθε η πρόταση για support στον Schnauss, ένας δίσκος του οποίου ήταν η αφορμή για να γνωριστούμε και οι περισσότεροι μεταξύ μας οπότε είναι περιττό να πούμε πόσο θέλαμε να το κάνουμε. Κάτσαμε κάτω, είδαμε τι μπορούμε να κάνουμε μέσα σε λίγες εβδομάδες, κόψαμε ράψαμε, αποφασίσαμε να βασιστούμε στα ηλεκτρονικά σαν βάση που πάντα είναι πιο εύκολο και το κάναμε.
Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Μόλις κάνουμε το live θέλουμε με το υλικό που θα βγει να δοκιμάσουμε να παίξουμε όσο μπορούμε σε φεστιβάλ και ίσως να βγούμε και εξωτερικό μέσα στο καλοκαίρι. Πέρα από αυτό, επειδή η μορφή του live είναι ουσιαστικά ηλεκτρονική και εν τέλει αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτού που θέλουμε να κάνουμε, θα μπούμε στο στούντιο με όλη την μπάντα και θα δουλέψουμε και το αναλογικό κομμάτι ώστε όταν τελειώσουμε να μπορούμε να παρουσιάσουμε κάτι πραγματικά διαφορετικό διατηρώντας και τα 2 στοιχεία. Το υλικό που έχουμε ηχογραφήσει έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και χωρίς βιασύνη θέλουμε να βρούμε ενα τρόπο να το βγάλουμε προς τα έξω, ίσως και μόνοι μας.
Έπαιζε ντραμς στους Boys of Brazil, τώρα παίζει ντραμς στη Silhouette, ντραμς στους Ex Lion Tamers, όλα τα όργανα στους About the bird, όλα τα όργανα στους Horse man. Horse woman. Κι όμως δεν του αρκούν. Ο James είναι το μοναδικό μέλος του project Boundaries κι έχει ένα σχέδιο. Θέλει να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα στη μουσική του όπου κάθε φορά που κάποιος θα ακούει ένα τραγούδι του θα φαντάζεται στο μυαλό του μια συγκεκριμένη εικόνα για αυτό. Αυτό που τον γεμίζει περισσότερο είναι να βλέπει σκεπτόμενους ανθρώπους να απολαμβάνουν αυτό που κάνει. Πειραματικός, ορχηστρικός, σκοτεινός ήχος ανάμεσα σε πασπαλισμένες με αστερόσκονη μελωδίες… Στις πολύ ενδιαφέρουσες επιρροές του βρίσκονται οι Mars, Debussy, Jesus and Mary Chain, Satie, Einstuerzende Neubauten, Mexico city και Bad Seeds. Δοκιμάστε να φανταστείτε τη δική σας εικόνα.
Oι Baddies είναι από την Aγγλία και ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων εκείνων για τα οποία, μάλλον χρειάζεσαι μια δεύτερη γνώμη για το αν αξίζουν ή όχι. Στην περίπτωση των Baddies η δεύτερη αυτή γνώμη έρχεται από τους αδικημένους, αλλά παρ'όλα αυτά φοβερούς Futureheads, οι οποίοι τους έκλεισαν για την επερχόμενη περιοδεία τους στην Βρετανία. Με τις κιθάρες να παίζουν σταθερά σε post punk ρυθμούς αλλά και με τα drums να τα "χώνουν" αδιαλείπτως από πίσω, οι Baddies δείχνουν να στέκονται καλά ανάμεσα στην συνηθισμένη pop αισθητική των βρετανικών συγκροτημάτων αλλά και της γνώριμης αυταρχικότητας (στον ήχο) που διέκρινε μπάντες όπως οι Devo ή οι Fall.
Κρυστάλλινη μουσική. Ανδρική και γυναικεία φωνή που αναμιγνύεται με παγωμένο synth. Ιδέες μεταφρασμένες σε αισθητική, χέρι-χέρι με ήχους. Ο ήχος είναι η εικόνα, η εικόνα είναι ο ήχος. Ο ήχος αυτός είναι ηλεκτρονικός, με πολλά σημάδια νεοϋορκέζικου No Wave. Αυτά είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους αινιγματικούς Futurism Vs. Passéism. Πήραν το όνομα τους από ένα τραγούδι των Blonde Redhead, οι οποίοι μαζί με τους Sonic Youth αποτελούν τις κύριες επιρροές τους. Όσο πιο πειραματικοί γίνεται στην μουσική τους, μπορεί να μην έχουν παίξει ακόμη πολλές συναυλίες, αλλά άπαντες μιλούν γι’αυτούς. Ακούστε τους και ξετυλίξτε περισσότερες μυστηριώδεις στρώσεις από πάνω τους!
Στο MySpace υπάρχουν δύο κομμάτια ως free downloads.
Στις επιρροές του εμπεριέχονται άτομα όπως οι Patrick Wolf, Owen Pallett, Pete Doherty, Ian Curtis, Beirut, Bishi, I See Rowboats, Plan B, The Pan I Am, St. Vincent, Marquis De Sade, Scala, Sam Cooke, Fanfarlo, Digitalism, Longview, Truls & The Trees, PJ Harvey, Fryars, Lukestar, Peter Pan, Pinocchio. Ο ίδιος παίζει χαλαρωτική folk-pop με bohemian πινελιές, γλυκές μελωδίες που μαγεύουν, παρασέρνουν, ταξιδεύουν, με 21 τουλάχιστον όργανα (μεταξύ των οποίων και μπουζούκι). Ότι πρέπει για βροχερές μέρες. Κι έχει και ωραίο όνομα.
Ενδιαφέρον επίσης εμφανίζουν τα remix του (για τα οποία είναι και ουσιαστικά γνωστός) σε καλλιτέχνες όπως The Horrors, Kings Of Leon, Digitalism, Chk Chk Chk κ.ά.
