Η τέλεια μπάντα μόλις ανακαλύφθηκε. Μέσα από αυτό το μπάσταρδο myspace. Τα τρία μέλη μεγάλωσαν στις ίδιες βρωμογειτονιές του Λονδίνου και το τέταρτο το γνώρισαν στο πανεπιστήμιο του Brighton, όπου και φοιτούσαν. Λέγονται Ex Lion Tamers. Πολύ σωστά. Το όνομα θυμίζει Wire. Οργασμικό post punk εν έτει 2008. Μην εκπλήσσεστε. Η δημιουργικότητα κι η φαντασία τους είναι μοιρασμένες στα ίσα, κανένας τους δεν κάνει περισσότερη ή λιγότερη δουλειά. Τα βήματα είναι τα εξής: τζαμάρουν, ακούνε τι προκύπτει και το ηχογραφούν. Τίποτε άλλο. Ούτε πρόβες, ούτε προτηγανισμένες ιδέες, ούτε πλάνα για τον ιδανικό ήχο. Δουλεύουν με τον πειραματισμό και τα ένστικτά τους. Χωρίς να το περιπλέκουν. Στις κοινές επιρροές τους κατονομάζουν τους Captain Beefheart, Billy Childish, Can, Joy Division, The Fall, Tom Waits και Jesus and Mary Chain. Για το μέλλον σκοπός τους είναι να συνεχίσουν να γράφουν ειλικρινή μουσική για τους εαυτούς τους και προφανώς για όσους εκτιμούν αυτού του είδους τις τοποθετήσεις. Κι όλα αυτά ίσως είναι περιττά. Γιατί η τέχνη με την οποία συνδυάζουν τη μουσική τους – δια χειρός Darrel Hawkins, κιθαρίστα του γκρουπ- λέει πολλά περισσότερα για αυτούς από ότι αυτό το κείμενο. Σπεύσατε. Να δείτε και να ακούσετε.
Ο Danger καταφέρνει να μετατρέψει οτιδήποτε σε ένα επικό ηχητικό κομμάτι. Παίρνοντας τον 80's-action-film ήχο του Kavinsky και κάνοντας τον πιο δραματικό, τον μεταφέρει σε μυστηριώδεις περιοχές και παράγει αυτόν ακριβώς τον ήχο που ήθελες ν'ακούς όταν ήσουν δέκα και παρακολουθούσες Thundercats με θρησκευτική ευλάβια. Δυνατές συνθέσεις που φέρνουν στο νού μαγευτικά ιστoρικά τοπία τόσο από video games όσο και από ταινίες κινουμένων σχεδίων με εξερευνητική θεματολογία, αυτή είναι η μουσική του. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το κόλλημα του με τις πυραμίδες και τις μάσκες με τις οποίες εμφανίζεται στα set του;
Οι Τitus Andronicus προτιμούν τα γρήγορα τραγούδια από τα ήρεμα. Επίσης δεν τραγουδούν ποτέ "love songs", καθώς τους αρέσουν μόνο τράγουδια μίσους. Οι Titus είναι μια μπάντα χωρίς ελπίδα για το μέλλον η οποία, σα να μην φτάνει αυτό, πιστεύει στην ολοκληρωτική απραξία ή καλύτερα σ' αυτό που προσδιορίζουν οι ίδιοι ως "nothingness". Ο Liam, ο Andrew, o Ian, ο Patrick και ο Dan καταφέρνουν να συνδυάζουν όλα τα παραπάνω στοιχεία και να δημιουργούν ένα εκρηκτικό Rock 'n' Roll μείγμα των οποίων το ύφος στέκεται κάπου ανάμεσα στους Times New Viking αλλά και τους Desaparecidos. Oι ίδιοι oι Titus Andronicus, μεταξύ άλλων, αναφέρουν ως επιρροές τους τους Television Personalities, τους Neutral Milk Hotel, τους Modern Lovers αλλά και τους πρωτοπόρους του Hardcore, Minor Threat. Η μπάντα από το New Jersey, η οποία παραδόξως δεν πήρε το όνομα της από την τραγωδία του Shakespeare, αλλά από ένα "killer robot του μέλλοντος", έχει μοιραστεί κατά καιρούς την σκηνή με πολλά συγκροτήματα όπως με τους προαναφερθέντες Times New Viking, τους Holy Fuck αλλά και τους Foals. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους, '' The airing of grievances", βρίσκονται αυτή την στιγμή σε μια τεράστια περιοδεία στην χώρα τους, η οποία όμως δεν περιλάμβανει κανένα απο τα μεγάλα, έγχωρια festival.
Έχοντας κλείσει πλέον μια δεκαετία για τα καλά στο κουρμπέτι, οι Les Savy Fav πριν λίγους μήνες επέστρεψαν με το τέταρτο άλμπουμ τους. Διατηρώντας έναν πιστό αλλά όχι και τόσο ευρύ -με την διεθνή έννοια του όρου- πυρήνα ήρθαν με το Let's stay friends να ανατρέψουν τα δεδομένα με έναν παρόμοιο τρόπο όπως και πέρυσι οι Modest Mouse. Στο μέτρο που τους αναλογεί φυσικά. Αν δηλαδή οι Modest Mouse προσέγγισαν το mainstream σε απόσταση αναπνοής, οι Les Savy Fav έσταξαν λίγες σταγόνες νερό στο κρασί τους "ενοχλώντας" λιγότερο κόσμο. Φυσικά οι κιθαριστικοί εξτρεμισμοί είναι στη θέση τους, όμως κάποια πράγματα ακούγονται πιο καθαρά στο βάθος, και αυτά μάλιστα χωρίς να χάσουν ούτε στιγμή τον γνωστό και μη εξαιρετέο χαρακτήρα τους. Μάλλον ποτέ δεν είναι αργά.
Κόμικς, ημερολόγια, χυμοί, τατουάζ, το ταξίδι στον χρόνο, οι Gus Van Sant και Robert Smith. Κάποιες από τις επιρροές τους όπως οι ίδιοι τις κρίνουν. Peaches, Rilo Kiley, No Age, Salt 'n' Pepa, Queens of Noize. Κάποια ονόματα που πιθανότατα διαμόρφωσαν τον ήχο και την σκηνική τους παρουσία. Οι Pink Enemey παίζουν αμερικανική electro-trash-pop με early nineties/rave αισθητικά επιρροές και μία κάποια δόση ψυχεδέλιας, διαθέτοντας σχεδόν όση τρέλα χαρακτηρίζει και τις θρυλικές Tabitha and Mairead, τις οποίες λατρεύουν και η οποία θυμίζει... με(γα)λοποιημένα φλερτ και δράματα ύφους Melrose Place: “This is modern life, I guess that’s why we cry. I know.” Μία από τις πρώτες ηχογραφήσεις τους ήταν αφιερωμένη στην Dakota Fanning(!;).
O Monsieur Minimal μας απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Συμμετείχε στη συλλογή City Campers, διακρίθηκε στο μουσικό διαγωνισμό του Coca-Cola SoundWave και αυτόν τον καιρό ετοιμάζει την πρώτη του προσωπική δουλειά. Με αρκετές δόσεις electronica και πολύ pop διάθεση.
Τον τελευταίο χρόνο τα media σου έχουν φερθεί μάλλον με το γάντι, έχεις δεχθεί πολύ καλές κριτικές και ο κόσμος φαίνεται να σε στηρίζει. Πώς το βιώνεις όλο αυτό;
Και ελπίζω ότι αυτό θα συνεχιστεί ακόμα περισσότερο τώρα με το άλμπουμ! Ευτυχώς που υπάρχουν κάποια αξιόλογα άτομα μέσα στο χώρο που δίνουν βήμα στους καλλιτέχνες μιας πιο εναλλακτικής σκηνής. Αυτό πάντως που με ενδιαφέρει είναι ο κόσμος και το support που παίρνω, είτε μέσω των live, είτε μέσω του Myspace, είτε με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτόν τον κόσμο θέλω να κερδίσω περισσότερο.
Παίζεις electro pop ή απλά pop μουσική. Πιστεύεις πως το ύφος που εκπροσωπείς έχει δυνατή σκηνή στην Ελλάδα;
Δε θέλω να έχω την αίσθηση ότι εκπροσωπώ ένα συγκεκριμένο ύφος, για αυτό και το χαρακτήρισα γενικά pop. Απλά θέλω να γράφω τη μουσική που μου αρέσει κάθε στιγμή, ανάλογα με τα ακούσματα, την καθημερινή μου ζωή, τα συναισθήματα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να επηρεάσει έναν άνθρωπο. Δε θέλω να περιορίζομαι. Δεν απευθύνομαι σε μια συγκεκριμένη σκηνή αλλά σε όσους έχουν τη διάθεση να ακούσουν κάτι απλό και όμορφο.
Αν σου ζητούσα να μου δώσεις τα συστατικά του Monsieur Minimal, ποια θα ήταν αυτά;
Απλότητα, ταξιδιάρικες μελωδίες, έξυπνα κιθαριστικά riff, electronica πινελιές, pop feeling και πολύ πολύ love! Δεν πιστεύω ότι μπορώ να γράψω για κάτι άλλο τη συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας μουσικός που δεν έχει έδρα την Αθήνα;
Ίσως καμιά 500ρια χιλιόμετρα.. Ίσως όχι την ίδια αντιμετώπιση από κοινό, media, δισκογραφικές.. Ίσως όχι το ίδιο αριθμητικά κοινό. Πολλά μπορεί να αντιμετωπίσει, μιας και όλα τα καλά καταλήγουν να πραγματοποιούνται και να αναγνωρίζονται ευρέως μόνο στην Αθήνα. Εγώ ζω στη Θεσσαλονίκη, αλλά προς το παρόν δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα εκτός της απόστασης-συχνής μετακίνησης .
Ποια είναι τα σχήματα/καλλιτέχνες που εκτιμάς από την ελληνική σκηνή;
Monika, Abbie Gale, Info, Your Hand in Mine, Pop Eye, Magnitofono, Elica, Five Star Hotel και πολλοί άλλοι. Υπάρχουν πολλά σχήματα που αξίζουν το σεβασμό. Αυτοί όμως που αξίζουν και το θαυμασμό για μένα είναι οι Raining Pleasure (εκτός από τον τελευταίο δίσκο τους).
Αυτή την περίοδο ετοιμάζεις την πρώτη σου ολοκληρωμένη δουλειά που θα βγει μέσα από την The Sound of Everything. Πες μου κάποια στοιχεία έκπληξης που μπορούμε να περιμένουμε.
Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει με το καλό γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου. Θα περιέχει 12 κομμάτια (μέσα σε αυτά και τα τέσσερα της City Campers), πιθανώς ένα hidden track και ένα remix από τους Flying Lilis Brothers και τον Silly Boy. Έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά, σκέψου ότι μπήκα για δύο μήνες στο στούντιο και τα γράψαμε όλα από την αρχή με φυσικά όργανα (ντραμς, βιολιά, τρομπέτες, τρομπόνια, μπάσο, κιθάρες)! Φυσικά δεν έχει χαθεί με τίποτα η pop διάθεση ούτε και η electronica κουλτούρα.
Έχει ειπωθεί πως τo ‘Love is a Circle’ είναι το απόλυτο pop anthem της ελληνικής σκηνής. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
Για να πω την αλήθεια αυτό ήθελα κι εγώ, εξάλλου είναι και το αγαπημένο μου! Πάντως με την ευκαιρία θέλω να πω ένα ευχαριστώ σε όλους όσους έχουν αγκαλιάσει τα κομμάτια μου και καταφέρνουν να ταξιδεύουν μέσα από αυτά..
STOP PRESS!!! ΑΛΛΑΖΕΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΟ SHOW ΤΟΥ STEVE AOKI ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!
Το πρωί της Πέμπτης 10 Ιουλίου, ο manager του Steve Aoki ανακοίνωσε την ακύρωση της τρέχουσας Ευρωπαικής περιοδείας του ύστερα απο απαίτηση του ίδιου του καλλιτέχνη για λόγους προσωπικούς / οικογενειακούς.
Οι προγραμματισμένες dj εμφανίσεις του Αοki σε Ibiza και Αθήνα (Bios) για Παρασκευή 11/ 07 και Σαββάτο 12/07 αντίστοιχα, δεν θα πραγματοποιηθούν προς το παρόν, ενώ μέσα στις επόμενες ώρες αναμένεται επίσημη ανακοίνωση απο το γραφείο τύπου του Αοki που θα περιλαμβάνει την νέα ημερομηνία για την Αθήνα.
Τρεις παιχνιδιάριδες - οριακά - πιτσιρικάδες που ποζάρουν σαν καρτούν αλλοτινών εποχών στις φωτογραφήσεις για να στηρίξουν τη ρετρό αισθητική της μουσικής τους είναι οι "γεννημένοι ρουφιάνοι". Τούτοι 'δω έχουν την τύχη να βρίσκονται από τα γεννοφάσκια τους υπό τη σκέπη της Warp ενώ αξίζει να σημειωθεί πως έγιναν γνωστοί αρχικά στον Καναδά με την εμφάνισή τους στο POP MONTREAL του 2006 - στη μακροσκελή λίστα του οποίου ζήτημα είναι αν αναγνωρίζει κανείς έστω το 1/5 των ονομάτων. Red, yellow & blue το ντεμπούτο τους και μεγάλη η χάρη τους. Αν σκεφτεί κανείς πως το 89% του Filter - άγγιξαν την τελειότητα άραγε; - ήταν από καλοπροαίρετο ως ύποπτο. Το αποτέλεσμα είναι συμπαθητικά λοξό γιατί το πάνε το γράμμα με πολλούς τρόπους. Πάντως τρία τραγούδια τους προβλέπεται να μείνουν, τουλάχιστον. Το ένα από αυτά ακολουθεί.
Οι φάλαινες, το σκοτάδι και τα συγκινησιακά φορτία όταν εμπλέκονται δύο άνθρωποι είναι θέματα που αγγίζουν βαθιά τους Noah and The Whale. O Charlie, o Doug, o Urby και ο Tom -χωρίς πλέον την εξαιρετική σχεδόν ανήλικη δεσποινίδα Laura Marling που ακολουθεί solo καριέρα- βρίσκονται στο κέντρο του Λονδίνου και εκεί επιχειρούν να κάνουν τη διαφορά. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται post-grunge folk τύποι με τις εικόνες των Bonnie 'Prince' Billy και Bob Dylan να κρέμονται από πάνω τους, αλλά δεν διστάζουν να εμφανιστούν με tweed κοστούμια ως ξεπεσμένοι λόρδοι προκειμένου να γιορτάσουν τη μοναξιά τους, τις εμμονές τους για το θάνατο και βέβαια να εξυμνήσουν το μεγαλείο του έρωτα που τους έχει τσακίσει. Αυτό το καλοκαίρι βρίσκει τους Noah and The Whale να τρέχουν από το Lollapalooza στο Glastonbury ενώ ο πρώτος δίσκος ‘Peaceful, The World Lays Me Down’ κυκλοφορεί στις 11 Αυγούστου από την Young and Lost.
Η Little Boots είναι το solo project της Victoria Hesketh, πρώην φωνητικά/synths στις Dead Disco, οι οποίες διαλύθηκαν αρχή της χρονιάς... Δεν μας αφήνει με παράπονο όμως! Η -μέχρι τώρα- δουλειά της ως Little Boots, η οποία ανακατεύει italo-disco στοιχεία με 80's girly pop και ατμοσφαιρικές ηλεκτρονικές επιρροές, είναι πολύ πιο αξιόλογη. Ο Joe Goddard των Hot Chip (με τον οποίο αυτό τον καιρό ετοιμάζει περισσότερα κομμάτια) βρισκόταν στην θέση του παραγωγού για το ντεμπούτο single της, το μαγικό "Stuck On Repeat", που κυκλοφόρησε μέσα στην άνοιξη σε λευκό(!) 12" βινύλιο. Κι ενώ οι περισσότεροι την συγκρίνουν με συνεργασία της Kylie με τον Giorgio Moroder, η καινούρια της κυκλοφορία "Meddle" αποκαλύπτει ότι σίγουρα είναι κάτι περισσότερο από μία αντιγραφή, καθώς ξεχωρίζει όχι μόνο για τα αισθησιακά φωνητικά αλλά και για τις γοητευτικές μελωδίες! Αναμένουμε νέα της μόλις γυρίσει από τα DJ sets της στα καλοκαιρινά φεστιβάλ. Εν τω μεταξύ... εδώ μπορείτε να απολαύσετε το Magical tropical mixtape της.
Φανταστείτε την Marilyn Monroe, την Bettie Page, τον Jacque Brel, τον George Formby και τον Tom Waits, σ’ενα μπλέντερ, μαζί με μια γερή δόση αψέντι κι έναν ασκό πρισμένο απ’ τον αέρα της Γαλλικής Αντίστασης. Μια θεοπάλαβη, σέξι γυναίκα να παίζει με ένα ukelele σχεδόν όπως θα έπαιζε και μ’ ένα αντρικό σώμα, τραγουδώντας για ηλεκτρικές καρέκλες, νεκρούς συζύγους κι άλλα παρόμοια. Το «αγόρι» της να την συνοδεύει πιστά στην κιθάρα, φορώντας μια μαύρη αντιασφυξιογόνο μάσκα αερίων. Κι η χημεία μεταξύ τους, σχεδόν ορατή μες στον αέρα. Καλωσορίσατε στον κόσμο του Dada Noir. Η Patti πιστεύει στην τέχνη της και πιστεύει στις θυσίες που αξίζει κανείς να κάνει για να έχει κατ’ επέκταση την ευκαιρία να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει, γεγονός που φαίνεται να εκτίμησε και η Amanda Palmer των Dresden Dolls, η οποία την προσκάλεσε σ’ ένα ντουέτο κι έσπευσε να την χαρακτηρίσει: “a mad fucking Doris Day meets PJ Harvey”. Ακούστε την.
Κυκλοφορεί το άλμπουμ της Dada Noir, το οποίο μπορείτε να αποκτήσετε μέσω του MySpace της.
Όταν τρεις παιδικοί φίλοι που μεγάλωσαν στην Στοκχόλμη ξεκίνησαν να την ψάχνουν με την μουσική και έγιναν δύο προσθήκες στην αρχική σύνθεση τότε δημιουργήθηκαν οι Shout out louds. Το ντεμπούτο τους Howl howl gaff gaff κυκλοφόρησε το 2003 και λίγο αργότερα πήραν μεταγραφή στην Capitol κάνοντας ένα νέο ξεκίνημα στην καριέρα τους αληθωρίζοντας προς τις ΗΠΑ όπου περιόδευσαν μαζί με τους Dears. Ο περφεξιονιστικός ποπ ήχος τους με τις ψαγμένες μελωδίες, την μερακλίδικη παραγωγή και τα φωνητικά που θυμίζουν έντονα Cure - χωρίς όμως να ενοχλούν - δεν έλλειψαν ούτε από τον δεύτερο δίσκο τους που είχε τον γενικό τίτλο Our ill wills. Σταθερά ποιοτικοί και κομματάκι πιο μελαγχολικοί αλλά ποιος δίνει σημασία...
